Vrolijk kerstfeest en gelukkig nieuwjaar

anoniem

' ik wist niet dat jij zo zenuwachtig kon zijn' een uitspraak van mijn moeder vandaag, ik had wel willen antwoorden, 'gij kent mij ook niet meer, ge weet niet wie ik ben'.
Niet dat het mogelijk is, aangezien ik het soms zelf allemaal niet meer weet. Laat u niet bedriegen door mijn zelfzekere schijn.

liefdesperikelen

Om nog maar eventjes terug te komen op mijn vorig post over mijn kinderlijke naïviteit, ik denk dat ik weer maar een plat met mijn neus tegen een deur gelopen ben. Waarom maak ik toch steeds de verkeerde keuzes en beslissingen? En al helemaal als het gaat over liefde, verliefdheid en al die onzin die daarbij hoort.

Kriebels en verliefd zijn, is zo mooi, maar toch, het zal wel aan mij liggen hoor, loopt er wel altijd iets mis. Ik ben een beetje massochistisch als het op relaties aankomt en val dus altijd op iemand die waarschijnlijk toch niet de juiste is. Ik zou hiervan af moeten kunnen stappen, ik drijf mijn vriendinnen er immers het gekhuis mee in, maar een vos verliest z'n haren wel, maar niet z'n streken, zeggen ze toch altijd.

Ik hoop dat mijn nieuwste crush een beter einde heeft dan het begin nu is. Eigenlijk mag en kan de relatie niet, maar toch voelt het goed en vertrouwd. Achja, laten we gewoon hopen op een happy end of misschien een beter en kritisch inzicht van mezelf.

Moet je een snoepje hebben?

Als we klein zijn horen we vaak "niet met vreemde mensen meegaan" of " geen snoepjes aannemen van vreemde meneren". Als we ouder zijn, moeten we deze dingen zelf maar beslissen. Eens we een bepaalde leeftijd hebben bereikt, zouden we die kinderlijke naïviteit achter ons moeten hebben gelaten. Daar zit nu net mijn probleem, diep vanbinnen ben ik nog steeds dat kleine hulpeloze meisje.
Ik geloof misschien gewoon graag dat niet iedereen slecht is en zie graag het goede in mensen. Tuurlijk zijn er altijd mensen met slechte bedoelingen, maar toch niet iedereen.
De wereld is al grauw genoeg, laat mij dan maar dromen dat er nog veeld goede mensen rondlopen.

sex and the city

You Are Most Like Carrie!

You're quirky, flirty, and every guy's perfect first date. But can the guy in question live up to your romantic ideal? It's tough for you to find the right match - you're more than a little picky. Never fear... You've got a great group of friends and a great closet of clothes, no matter what! Romantic prediction: You'll fall for someone this year... Totally different from any guy you've dated.

Which Sex and the City Vixen Are You?

om zomaar eens een testje te doen over mijn favoriete reeks

wat nu?

Een knagend gevoel kriebelt door mijn buik.

ik heb iets gedaan, maar of het goed of slecht is/was, daar ben ik niet uit, nog niet alleszinds. Ik kan alleen maar afwachten, het is een stap vooruit, maar ik weet alleen niet in welke richting, de juiste of de foute. Het is niet meer in mijn handen, maar toch, ik loop de muren op. Deed ik er wel goed aan?

Ik heb er inmiddels spijt van en toch ook niet, ik weet het allemaal eventjes niet meer.

Heeft er iemand misschien goede raad?

verlangen

Ik weet wie ik ben, ik weet wat ik wil, maar waar blijft het toch?

Een politiek weekendje

Iedereen (boven de 18) is vandaag weer naar het stemhokje getrokken, ook ik. hier vermeld ik maar eventjes mijn politieke belevenissen.

Het begon allemaal gisteren in Hasselt centrum, op de grote markt, allemaal kraampjes. Oh leuk denkt u nu, maar het was een politiek marktje. Alle partijen, in leuk gekleurde outfits, probeerden me nog een laatste keer te overtuigen. Laat het niet zijn dat ik persoonlijk een hekel heb aan onnodig lastig gevallen te worden op een shopdagje en al helemaal aan de overbodige papierverspilling. Het slalommen om de gele, oranje, rode, groene, ... jasjes te ontwijken, het leek net of ik gedronken had, links, een beetje naar rechts, handen in de broekzak en vooral geen oogcontact maken. De prijs voor idiootste en ook luidruchtigste stunt gaat dan ook naar de doedelzakspeler van Johan Sauwens, sorry t overtuigt me niet hoor. Ik ben er dan ook flyerloos doorgekomen. Waarvoor ik mezelf dan ook feliciteer, ik heb voor mezelf geen afval geproduceerd en dus mijn steentje aan het milieu bijgedragen, waar al die politieke partijen zo over zeuren.
Nog een papier verspilling vind ik de kiesbrieven, ja ook hier is het nog niet gedigitaliseerd. Een enorm groot, roze en gele blad. Laten we nu stellen dat de papieren waarvan ik iets moest inkleuren groter waren dan het tafeltje in het haast omvallend houten kieshokje ( te vergelijken met het houten huisje van de drie biggetje, te hard blazen en het viel om) Op de bovenkant van deze leuke gekleurde papieren stond niets, de onderste helft, die dus niet op mijn tafeltje paste bevatte de namen en inkleurbolletjes. Dit maakt dus dat het een waar gevecht was om het papier op een zo min kreukbare manier op het tafeltje te krijgen, hierbij stootte mijn elleboog tegen de rand van het hokje, waarbij we de stevigheid konden voelen.

De te kleine tafeltjes was niet het enige, probleem 2, de koordjes van de vrij botte potloodjes waren nogal kort, sorry voor de mensen halverwege de lijst, u kon niet gekozen worden. Voor de ondersten konden we uiteraard ons blad ondersteboven houden. Na het blad zo gepositioneerd te hebben, heb ik toch een stem kunnen uitbrengen op de partij van mijn keuze.
Eens uit het hokje, moeten de papieren in overvolle brievenbussen gestoken worden, nog een opgave, waarin ik uiteraard ook weer slaagde.
Dit keer vergat ik zelfs niet mijn paspoort op te halen bij de laatste persoon aan het controletafeltje.
Al bij al heb ik het er goed vanaf gebracht ondanks de problemen.

Zo dit was mijn politieke weekendje, nu wachten tot er eindelijk iets deftig op de tv komt, het is genoeg geweest voor vandaag.

whiiii

21 jaar geleden, gebeurde er iets wonderlijks, :D ik werd geboren,

awel nu zeg ik lekker,

Happy -B-day to me

...

At this moment there are 6,470,818,671 people in the world. Some are running scared. Some are coming home. Some tell lies to make it through the day. Others are just not facing the truth. Some are evil men, at war with good. And some are good, struggling with evil. Six billion people in the world, six billion souls. And sometimes…all you need is one

one three hill

tranen

ik wil huilen om zoveel verdriet, maar het gaat niet meer, de tranen zijn op. Staren naar de oneindigheid is het enige wat me nog rest.

zo moe. My cry for help

ik ben zo moe, zo ontzettend moe, ik kan niet meer, het is te veel. Ik slaap niet meer, en ben zo moe.

Het is allemaal te veel, ik ben niet meer blij of gelukkig, ik weet niet meer hoe dat moet. het gaat niet meer. Ik sta zo alleen, er is niemand. Wat is gelukkig zijn? Het is alvast niet dat knagende gevoel in je maag of die voortdurende pijn in je hart. De tranen blijven komen, een voor een, de zoute smaak over mijn wangen.
Geluk is ook niet die ongelofelijke puinhoop in mijn hoofd, ik weet niets meer. Kan niet meer omgaan met mensen, weet niet meer wat of hoe ik mij moet gedragen.

Wie ben ik, en waarom ben ik zo?

Zoveel vragen en geen antwoorden

ik zit een een diep zwart gat en wil er uit, maar het lukt me gewoon niet.

soms wou ik...

Soms wou ik dat ik net zoals hen was, die mooie , zelfzekere meisjes. Ik zou ook eens nagekeken willen worden, of spontaan met me laten flirten. Eigenlijk wil ik dit niet soms, maar vaak, nee, zelfs altijd. Iedereen weet altijd wat te doen, waarom ik dan niet?

Ik heb soms het gevoel dat iedereen beter af is zonder mij, de wereld zou een mooiere plaats zijn, moest ik er niet zijn. Niet dat iemand het zou merken als ik er niet was, ik ben het typische negeerbare meisje, wat niemand kent, aanspreekt of zelfs maar ziet staan.

Als ik er niet meer ben, zou iemand het merken?

slapeloos

ik lag te woelen, te draaien, te keren in mijn bed vanacht. langzaam tikte de tijd op de wekker voorbij, minuten werden uren, uren ongeveer een hele nacht. Af en toe dommelde ik in om weer telkens opnieuw wakker te worden, rechtop zittend in het bed. Langzaamaan kwam de ochtend, ik stond op met een dubbel gevoel en ook zo moe.
Wie wat waar waarom alles draait door mijn hoofd. Ik moet op zoek naar antwoorden, dat is mijn queeste.

Wat is dat toch allemaal?

Wat is dat toch deze week, heb ik ergens iets op mij hangen ofzo? Nu vraag je je vast af waarover het gaat, wel het zit zo. Deze week val ik blijkbaar in de smaak bij mannen, nu ja mannen...

Het begon allemaal dit weekend, ik ga uit, met mijn vriendje weliswaar. Wat is daar nu vreemd aan, zul je denken? Wel ik sta er in een gewone outfit, niets sletterig ofzo, gewoon een kleedje met mouwen en een legging. Op een gegeven moment moet mijn vriendje naar het toilet, de natuur roept soms he. Ik sta daar dus mannenloos :D Niet voor lang zo blijkt. Een seconde nadat mijn vriend uit het zicht is verdwenen staat er al een vies ventje tegen mij op te schuren. Joepie denk ik dan, lang leve de ellebogen!!! (Dit hielp niet natuurlijk, gelukkig kwam mijn vriendje snel terug :p) Een half uurtje later sloeg de dorst toe en ging mijn vriendje drank halen, hij weg, voel ik toch niet een hand op mijn kont van een man die minstens dubbel zo oud is als mezelf(megajakkes!!!!) Zeer grappig allemaal volgens de omstaanders, ikzelf zie er de humor minder van in eigenlijk.

Ik denk dan het is gelegenheidsgebonden en het ligt aan het weekendsfeertje (lees :zatte mensen)

Nu vandaag midden in de week (woensdag dus) wandel ik van de bushalte naar huis, het zonnetje schijnt immers. Ik wandel dus, alleen rustig mijmerend over de lente en al die leuke lentekriebels. Opeens vertraagt er een auto, met een jonge kerel in (duh...) hij bekijkt me van kop tot teen, glimlacht eventjes naar mij en knikt (ken de kerel totaal niet) en rijdt dan gewoon vlot door.

Nu de moraal van het verhaal is: mannen zijn raar!!!!

Het ligt misschien aan mij, maar toch waarom doen ze dat, vraag ik er om? Ik dacht het niet dus! Ik vraag er niet om om door een of andere vettige kerel begaapt of bepottelt te worden, ik doe da toch ook niet en eerlijk gezegd ik hou er ook niet van. Maarja het is lente, we zullen er in de tijden van warm weer en dus ook minder kleding weer mee moeten leven...

stinkerds

Wat hebben mensen toch met een lijfgeur? Ik ga hier eventjes een tipje geven: zeep en deodorant. Ja echt, het helpt.

Ik nam vandaag, zoals wel vaker gebeurt, de bus. Stelt u zich het nu even voor. Het is druk, veel mensen nemen de bus, er is geen plaats. Plots zie je een vrij stoeltje naast iemand, logischerwijs neem je er plaats. Een seconde later heb je spijt van deze actie, de persoon naast je ruikt niet zo fris (om maar niet te zeggen dat die persoon stinkt).

Nu stel ik me de vraag: is het dan zo moeilijk om s'ochtends als je opstaat eventjes een beetje zeep en water te gebruiken en daarna een vleugje deo te spuiten? Ik hou niet van stinkerds en al helemaal niet op een bus. Er zitten mensen in de buurt, denk dan toch aan die persoonlijke hygiëne.
Tot zover mijn spannende belevenissen van vandaag

nieuwe start?

Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier mijn gedacht nog eens ben komen spuien. Het is ondertussen al terug een koude dag, na zo een mooie lente-week. Ik denk dat het weer een beetje mijn gemoed volgt. Bloemen staan al in bloei en nu na een nachtje sneeuw kan dat zo allemaal stuk zijn, dit is niet alleen in de natuur zo, maar ook bij ons. Een verkeerd woord, een verkeerd opgevatte uitspraak en heel veel is kapot. Toch hoop ik dat net zoals die bloempjes weer zullen bloeien ook voor mensen een nieuwe start kan komen.

Een gebroken hart

Een traan vormt zich in haar ooghoek, stilletje rolt deze traan over haar wang naar haar lippen. Het smaakt een beetje zout, maar dat deert haar niet. De smaak is niet half zo erg als de pijn in haar hart. Waarom toch? Ze begrijpt het niet, de reden van zijn vertrek was zo vaag. Het lag volledig aan haar, volgens hem, maar hijzelf is toch ook niet perfect, hij heeft ook fouten gemaakt en deed ook dingen die haar kwetsten. Ze weet dat ze soms fout was, maar hij gaf haar geen kans en dat doet nog het meeste pijn. Haar hart mag wel gebroken zijn, toch voelt ze een immense boosheid in zichzelf. Hij is niet perfect en een relatie maak je met twee en tegelijk doe je ook beiden dingen fout. Mensen zijn niet altijd wie je wil dat ze zijn. Toch zal deze pijn wel helen, een gebroken hart kan gelijmd worden, het neemt alleen tijd in beslag.

que sera

Alles om ons heen verandert, snel traag, maakt niet uit, het verandert en hoe jammer ik het ook vind, ook ik moet veranderen.
Vandaag is weer zo een dag dat ik denk aan later en ook wel aan vroeger.

Ik neem een stap, ga vooruit en toch kijk ik achterom, denk aan wat er was en ben bang om wat komen gaat. Over mijn schouder blijft dat verleden me volgen en graag kijk ik weemoedig achterom.

Om maar weer eens de filosofische toer op te gaan: wat was, maakt wie we zijn en wie we zullen zijn. Ik kijk nu en dan eens om en mis al die dingen wel, iedereen maakt keuzes, al dan niet de juiste, maar het maakt wel wie we zijn en hoe we zullen zijn en reageren. Dit beangstigt me eigenlijk wel een beetje. Wat brengt de toekomst? Ik moet vooruit, maar ik ga niet zonder mijn rugzakje emotionele bagage.

Om het nog maar eens te zingen: 'que sera, sera'

denken

Het is weer zo een avond. Ik zit hier weer alleen, te denken aan de toekomst, het heden en verleden. Ik staar uit het raam, luister naar de stilte, de geluiden rondom mij, nietszeggend en toch vol betekenis. De wind die waait, het verkeer raast voorbij. Dit alles wijst erop dat het leven rondom mij verder gaat.

de wind is gedraaid

Eindelijk kan ik deze week weer eens lachen, zingen, dansen,... De depri-'ik kan het niet'-bui is voorbij. 'Waarom?' vraag je je nu af, awel, omdat het me deels toch al gelukt is. Nu nog gaan voor dat andere deel en dan is het morgen misschien wel tijd voor een feestje. Ik hoop het en hoop dat mijn geluk van vandaag morgen verder gaat en ook overslaat op de anderen die het nu best wel kunnen gebruiken.
De wereld lacht me toe en ik lach terug.

:(

Waarom doe ik toch altijd mensen pijn waar ik om geef? T is allemaal mijn eigen schuld, maakt niet uit, maar voel me zo verdomd in de steek gelaten.
Niets lukt of kan ik nog. Concentratie is ver zoek en nadenken is al helemaal niet aan de orde. Ik kan niet meer en kwets nu mensen nodeloos, gewoon omdat het niet lukt of wilt lukken. Het kleinste detail is te veel om mij nu te doen instorten.

Dit was dan eventjes mijn korte intermezzo in deze drukke stressy tijden.
Voor iedereen die ik momenteel kwets ik bedoel het zo niet en weet niet waarom ik het doe.

Time is al it takes

I'm feeling sad

I'm feeling bleu

and in a way it is because of you

I make mistakes

and I know that is all it takes

to screw up a perfectly good thing

It was good and I hope it will be good again

someday,

when you are ready

(Ja ik kan ook engelse gedichtjes schrijven)

Miauwkes (of toch maar niet)

Vooraleer we weer denken dat er een kat buiten zit te mauwen, kijk dan eerst eens of u de tv niet heeft afgestemd op Idool.

Idool is toch zo hilarisch in het begin. Love those pré-selecties! Ik snap niet dat mensen zich zo belachelijk kunnen of durven maken, tenzij voor een weddenschap. Dit jaar verrast VTM ons met een nieuwe jury. Laten we zeggen dat ook zij de jankende katjes niet sparen.

Hier enkele quotes:

• in de buurt van zaventem noemen ze dat geluidsoverlast
• wij gaan er verder niks mee doen, en jij hopelijk ook niet
• Waarom heb je dat liedje niet in het Engels gezongen? Dat was Engels, ik heb het geprobeerd hè (beeldt u daarbij een heel erg limburgs accent in)
• ik wil deze martelgang niet laten verdergaan
• je hebt wel lange benen, maar de jury heeft erg lange tenen, dus nee
• veni, vidi, shitty
• denk je nu echt dat je kan zingen?
• Ga je naar dezelfde kapper als Willy Claes?
• als de lichten zijn gedoofd, heb jij ons een peer gestoofd
• ik voel geen passie, maar compassie
• wie zingt met zijn armen gekruisd, is op voorhand gebuisd

Dus de conclusie (van de sadist in mij) is dat de eerste rondes een bron van goed entertainment zijn en uiteraard zalige uitlachtelevisie.

eventjes tussendoor,: bad timing

Alles zit een beetje tegen, ik krijg niks gedaan. Toch heb ik heel veel te doen. En daarbovenop ben ik ook nog eens ziek. Maar sterk als we zijn, negeren we de lopende neus, hoofdpijn, buikpijn en koorts.

Bacteriën kennen hun timing wel. Ik heb twee weken nog nodig om gezond te blijven, daarna mag ik best een weekje ziek zijn.

Weet iemand soms een wondermiddel dat me recht kan houden?

You're the one

When I fell to the floor tonight, I was so scared, I was so terrified. Then I saw you, and I promised myself that if I could just get up, I'd walk over to you... I'd tell you how much I need you and how much I want you... and how nothing else matters

One three hill

love is all around

Morgen is het weer zover: Valentijnsdag. De dag waarop we onze liefde tonen voor elkaar. En hoe doen we dan in onze kapitalistische maatschappij? Door kadootjes te kopen natuurlijk. Dit verpest een beetje de romantische sfeer volgens mij. Het gaat niet langer om houden van maar om wie heeft het mooiste geschenk. Dit is jammer.

Maar als ik dan weer eerlijk mag zijn, ik hou wel van een beetje romantiek van tijd tot tijd. En laten we eerlijk zijn, is er een betere gelegenheid dan 14 februari?

Ik zal het maar bekennen ik doe ook mee aan de hele valentijnshype. Ja ook een rationeel iemand als mezelf laat zich wel af en toe eens gaan. Dus ook dit jaar ben ik op pad gegaan, maar dit is niet altijd makkelijk. Ik hou van persoonlijke originele kadootjes. Uiteraard maak ik het me dan moelijker, maar de verrassing is wel groter. Het kriebelt wel een beetje al vanavond, het verlangen naar jou morgen. Ik kan niet wachten je gezicht te zien.

Maar als afsluitertje nu voor iedereen van wie ik hou :

Happy Valentine !!!

jij en ik

Ik wil je vertrouwen

en heel veel van je hou'en

maar vaak gaat dit niet zomaar

het is niet makkelijk,

Wie ben ik

en wie ben jij?

Elkaar ontdekken is een begin,

een nieuwe start

geeft me hoop

ik wil geen einde,

maar wel begrip

het is niet makkelijk

wie ben jij

en wie ben ik?

Waarom?

Waarom?
Die vraag zweeft door mijn hoofd
Ik weet het niet hoe of wat
Maar wat doe ik toch fout
Geef een logisch antwoord
Is dat teveel gevraagd
Misschien wel
Maar het kan zoveel verklaren
Wat gezegd is, is gezegd
Ontken maar niet
Ik ben niet dom
Toch vraag ik me af waarom?

kill them all! !!!!

Zo die nachtelijke tv-programma's toch: belspelmeisjes!!
Mensen verenig u en make it go away, it's evil!!!!!

Jaja mijn vader is weer eens voor de tv in slaap gevallen en laat het nu net wezen dat er op een moment belspelletjes beginnen. Een 'leuk' uitziend meisje (moet wel ze heeft namelijk geen hersenen) staat aan een stuk door met een overdreven uitspraak te tateren over geld wat jiJ zou kunnen winnen.

Om de intelligentie te bewijzen van de belspeldames hier een fragment uit wat er gezegd werd:
Belspelmeid: Wat is jouw antwoord?
deelnemer: huismijt
belspelmeid: ow jammer dat staat niet op mijn bord (pruillipje). Maar geen nood volgende keer beter. Voor iedereen heb jij nog geen huismijt dan kan je hier genoeg geld verdienen zodat je een huismijt kan veroorloven.

Ik denk dat ze niet goed weet wat huismijt is, neen het is geen bediende, maar een soort insect waar mensen allergisch aan zijn.

Even later: ja het is een gunstige lijn, jij kan betalen om bij mij in de studio te komen.
Moesten we niks winnen?

Waarom belandt daar nooit een bompakket of een vliegtuig in de studio, terroristen verenig u zij zijn minstens zo irritant als Bush.

actief of toch maar niet?

Zalig toch zo thuiskomen, neerploffen in de zetel en dan niets meer doen. Vandaag was een vrij vermoeiend dagje, laten we zeggen ik heb genoeg gewandeld en trappen beklommen voor de rest van de week.
Ik denk dat ik dit weekje het sporten weer maar eens ga overslaan, een mens heeft zijn grenzen he :D Ik ben momenteel aan het trainen voor het 100 m zetelhangen, en laten we zeggen ik word er steeds beter in. Voor de moedigen onder jullie: ik ga de uitdaging aan.

Voor zover de flauwe zever van de avond

Als het kriebelt, moet je sporten

Na lange tijd ben ik nog eens gaan sporten. Ik vind mezelf op dit moment dan weer geweldig, twas volgens mijn kaartje dan ook weer geleden van 5 december. Ik ben geen fanatiekeling tegenwoordig.
Waar is de tijd dat ik bijna dagelijks bezig was met sport. Toen was ik een fanatiekeling, en ook een beetje gek natuurlijk.

Uiteraard heeft dit sporadische sporten ook wel lichamelijke effecten nagelaten, natuurlijk in combinatie met het mcDonalds- en andere junkfood-dieet. Het gevolg is dat de broeken van de 'ik ben fanatiek'-periode krapper zitten dan vroeger.

Maar dus om nog maar eens terug te komen, sporten maakt dat je even alle zinnen kan verzetten en the troubles van de dag eventjes kan wegzweten, wat nu weer maakt dat ik me top en blij voel. (Morgen gaat dat iets minder zijn vrees ik, maar dat wijten we dan maar weer aan de ouderdom natuurlijk :-D)

Verrassende verkeersborden

Vandaag overkwam me iets vreemd, ja echt! Ik vertrok vanochtend, de autobestuurders mochten toen nog lustig het gaspedaal induwen tot 70 km/uur. Uiteraard rijdt iedereen dan wel sneller, ik ben ook niet naïef. Maar tegen de avond was er blijkbaar een verkeersbord gegroeid, zomaar uit het niets. Eerst dacht ik bij mezelf ' Vreemd, dit stond er vanochtend nog niet of ben ik nu zo blind/dement.' (De kans bestaat aangezien ik nogal gehaast was) Maar ik had gelijk (na uiteraard een navraag) overdag is er een verkeersbord gegroeid met daarop, jaja zone vijftig, heel absurd uiteraard: het is geen bebouwde kom en een vrij degelijke ik-kan-goed-doorrijden-straat. Volgens mij gaat ergens in de loop van de volgende weken onze beste vriend *uhum* de politie/rijkswacht ergens een postje opzetten met zo leuke flitsjes. 'T zijn toch lieverds he, de mensen voorzien van foto's van hun auto.

Dit was dan mijn boodschap van algemeen nut. Volgende keer als je langs mijn huis doorijdt, zal het aanzienelijk trager zijn.

onzeker

Het is weer zo een avond, ik zit hier weer te piekeren. Ik voel me bedreigd op een bepaalde manier.
Ik ben onzeker over wat ik zie, hoor, lees. Ik weet ik ben verre van perfect en ook niet het mooiste meisje. Anderen maken me onzeker.
Zelfs vrienden maken me onzeker, waarom ben ik niet zoals zij zijn? Ik wil ook wel perfect zijn en al de juiste dingen doen en zeggen, maar dat kan nu eenmaal niet. Dat ben ik niet en vrees dat ik dat ook nooit wordt, hoezeer ik ook probeer.

ver weg in dromenland

In slaap vallen in jouw armen is het liefste wat ik doe. Dromen van mijn prins op het witte paard (of toch zoiets soortgelijk), wetend dat je naast me ligt. Ik voel me veilig en beschermd. Wakker worden is voor mij dan helemaal niet erg, kijken naar jou slapend, luisteren naar je adem. Zachtjes geef ik je een kusje en val terug in slaap.

onredelijk mens

Maybe our mistakes are what make our fate. Without them, what would shape our lives? Perhaps if we never veered off course, we wouldn't fall in love, or have babies, or be who we are. After all, seasons change. So do cities. People come into your life and people go. But it's comforting to know the ones you love are always in your heart. And if you're very lucky, a plane ride away.

Sex and the city: I heart NY

Onze fouten en misstappen maken ons tot wie we zijn en ook hoe we ons gedragen bij anderen. Iedereen , ja zelfs ik, maakt fouten. Af en toe ben ik wel een onuitstaanbaar en uiteraard onredelijk kreng, maar dat hoort bij me, dat neemt niet weg dat ik van de op dat moment gedupeerde persoon hou. Daarom ben ik soms net zo onredelijk omdat ik weet dat deze mensen ertegen kunnen. Ik wil niet altijd zo doen hoor, maar weet niet waarom.

Volgens mij is het omdat je in mijn hartje zit en ik hopelijk ook in dat van jouw?

joepie technologie!!!

Computers, e-mail, internet, venten (leg je de link?) : allemaal miserie!!!
Net op het moment dat er een belangrijk mailtje moet verstuurd worden, wil mijn mailboxsysteem eventjes niet meewerken. Bestandjes opladen, duurt lekker lang om vervolgens foutmeldingen te geven en dan niet te verzenden ( voel je de vreugde?). Laten we hier een feestje om bouwen!

Waar is de tijd naartoe, toen het nog allemaal simpel was: met de postduif. Eventjes een briefje verzenden: vogeltje in de lucht en weg was het, geen foutmeldingen, niets. Het kwam er gewoon op aan het beestje op tijd en stond te voorzien van eten en drinken.

Maar jammer genoeg staat de tijd niet stil en heeft iemand ( een man waarschijnlijk :p) de drang gehad om alles even 'eenvoudiger' en 'sneller' te maken. Een half uur om een mail te versturen, ik ben te voet (aangezien ik weiger te fietsen) soms sneller.

Maarja in dit tijdperk van vooruitgang laten we blij zijn en het eren dat het er is. Toch jammer dat het niet werkt.

geen katje om zonder handschoenen aan te pakken

Zoals de titel al sugereert, heb ik dus een klein probleempje met gezag. Het is geen goed idee om de baas over mij te spelen, ik beheer dan ook hele schoenwinkels waar je in dat geval onder kan gaan liggen. Voor degene die de ongelofelijke drang heeft een poging te wagen om mij te domineren, ja, de kans dat dat gaat lukken is vrij klein hoor.

Een scherp antwoord op een dominante opmerking is dan ook op zijn plaats. Velen zien dit jammerlijk als een 'grote mond', maar dat is niet zo, ik laat me gewoon niet doen.

om simpelweg af te sluiten met een waarschuwing :
watch out baby, I've got claws.

lang leve de puberteit !!!

Iedereen kent het fenomeen van de puberteit wel, we hebben het zelfs allemaal moeten doorstaan. En wie weet zullen degene met de behoefte zich voort te planten het nog wel eens moeten doorstaan.

Het leven met een puberaal zusje in huis is toch zo ongelofelijk gezellig. De arme onbegrepen wezentjes. Ikzelf was vast ook wel een ongeloofelijk kreng, maar daar had ik toch geen last van. De meest uitgesproken zin van het moment thuis is: 'Ik krijg nooit iets en niemand heeft hier aandacht voor mij!' Bij deze uitspraak stel ik me als grote zus vragen. Hoe kun je een door het huis grommelend overal zooi achterlatend persoon negeren. Het niets krijgen bovendien vind ik dan ook weer vrij relatief, alle kleding wordt te klein zodat de garderobe vrij frequent vernieuwd wordt.

Nog een puberfenomeen is de problemen met verliefdheid. Oh wee degene wie twee meter in de buurt van de computer komt als ze op msn zit. Je moest maar vanop die afstand kunnen lezen (in een vrij klein lettertype) wat ze zit te typen.
Verliefdheid is in die periode ook zo gecompliceerd, die is op die en op die tegelijk verliefd maar niet op de persoon wat dan weer verliefd is op hem. Een soap is er niks tegen, probeer dat maar eens te volgen, het gaat allemaal snel tegenwoordig: het aan en uitmaken in ons msntijdperk.

Vaak is een puber in huis lachwekkend (als ze niet kijkt natuurlijk, want anders ...). De meest onzinnige dingen zijn zo een drama. Het sfeertje in huis tijdens zo een puberbui is soms wel minder, maar ja nog enkele jaartjes. (Niet te lang hoop ik)

was ik maar bij je

Ze zit hier nu alleen, te denken te piekeren.
Ze voelt zich eenzaam, heeft nood aan een knuffel, zijn zachte armen om haar heen. Een lief woordje zachtjes in haar oor gefluisterd. Lag ze nu maar in zijn armen, warm en teder. Ze zou zich beschermd voelen, niet meer zo alleen. Dan kon ze luisteren naar zijn hart, dromen dat zijn hart klopt voor haar.
Ze denkt aan die andere avond toen hij bij haar was. Die lieve aanrakingen van hem doen haar steeds opnieuw wegdromen. Het geeft haar een warm, liefdevol gevoel vanbinnen. ze denkt opnieuw aan die zachte strelingen over haar armen, rug en hals.
Was ze nu maar niet alleen, was ze maar bij hem, in zijn armen wegdromen van al wat was en komen zal.

stilte

stilte in mijn hoofd

ik hoor alles

en toch ook niets

stilte in mijn hart

toch klopt het gewoon verder

voor jou

dromen

Daar zat ze dan die avond, niet wetend wat te doen. Ze dacht aan hem terwijl ze stilletjes voor zich uit staarde.
Vlinders fladderde door haar buik, wat voelt het toch goed om verliefd te zijn. Gewoon denken aan iemand waar je om geeft, het verlangen hem te zien. Nog een nacht en dan zag ze hem weer. Minuten duren uren, uren duren weken. Kon ze maar slapen, dromen van hem, dan was hij weer wat dichter.
Ze staarde verder naar het plafond.

Waarom doe ik zo?

Niet dat ik depresief ben ofzo, maar het gaat me precies niet zo voor de wind momenteel. Maar ik weet het eventjes allemaal niet meer. Dit klinkt misschien gek uit de mond van een verstokte piekeraar als mezelf, maar ik denk op dit moment wel na over alles en toch ook weer over niets.
Ik gedraag me afstandelijk terwijl ik nood heb aan een knuffel. En er is geen reden voor. Ik weet ook niet waarom, maar het is gewoon zo. Als iemand een antwoord weet op mijn vreemde gedrag, zeg me het dan, want ik weet het eventjes niet meer

Eenzaamheid

Hier sta ik dan in stilte tussen al dat lawaai. Ik ben alleen met zoveel mensen rondom me. Ik weet ook wel dat dat onzinnig klinkt, maar hier komt dan de kluizenaar in me naar boven. Ik heb soms nood aan stilte in al die drukte van het hedendaagse leven. Alleen zijn doet soms deugd. Het geeft tijd om na te denken. Eenzaamheid is soms een geschenk.

Maar als ik nood heb aan een luisterend oor, staat er altijd wel iemand klaar. Dat is zelfs nog een groter geschenk

Ben jij jezelf?

Later that day I got to thinking about relationships.
There are those that open you up to something new and exotic, those that are old and familiar, those that bring up lots of questions, those that bring you somewhere unexpected, those that bring you far from where you started, and those that bring you back.
But the most exciting, challenging and significant relationship of all is the one you have with yourself. And if you can find someone to love the you you love, well, that's just fabulous

(SATC: an American girl in Paris-part deux)

Natuurlijk zit er in deze quote van Sex and the city een vorm van waarheid. Een relatie kan enkel slagen als je iemand vindt die van je houdt zoals je bent.
Maar wie ben ik eigenlijk? Ben ik daar niet die en ergens anders een totaal ander persoontje? Iedereen draagt maskers en past zich aan de situatie aan. Bij wie zijn we werkelijk onszelf? Ben ik nu mezelf of ook weer niet? Weten wie we zijn is belangrijk. Iedereen is anders en moet geaccepteerd worden om dat anders zijn. Ik zou willen dat iedereen van wie ik hou zichzelf kan zijn bij mij.
Daarom vraag ik je "Kan jij jezelf zijn bij mij?"

I need a hero

Where have all the good men gone
And where are all the gods?
Where's the street-wise Hercules
To fight the rising odds?
Isn't there a white knight upon a fiery steed?
Late at night i toss and i turn and i dream of what I need

gewoontes en gevolgen

Ieder heeft zo zijn eigen gewoontes en gedragingen, soms begrijpelijk, soms vreemd, maar altijd verrassend. Iemand graag zien is die persoon volledig accepteren met alle gewoontes en wat erbij hoort.
Dit vind ik dan weer moeilijk. Dat houden van is geen probleem, maar waarom doen mensen dingen die ze doen. Zonder na te denken kwets je mensen, ook ik doe dat wel. Maar waarom denken we niet aan de gevolgen van ons gedrag?
Niemand is perfect en ik al helemaal niet, maar toch verwachten we van anderen een vorm van perfectie. Maar waarom doe ik dat toch vraag ik me dan af. Komt zo een droom niet snel ten einde

Verleiding

Daar stond ze dan, te wachten in de regen. Had ze maar niet altijd de vervelende gewoonte altijd te vroeg te komen. Nog vijf minuten, haar hart maakte een sprongetje. Het was bijna zover. Ze kende hem nu ongeveer een week en al van de eerste ontmoeten fladderden er vlinders in haar buik. Toen hij haar vroeg om iets te gaan drinken hoopte ze dat dit gevoel wederzijds was.
Nog een minuut.
In de verte zag ze hem al aangewandeld komen. hij begroette haar met een kus op de wang. Ze gingen naar een gezellig caféetje in de buurt. Stilletjes wandelden ze er heen. Ze gingen aan een rustig tafeltje ergens in een hoekje zitten. Het gesprek handelde over allerhande onderwerpen, van serieuze tot gewoon onzin. Plots vroeg hij haar mee te gaan naar zijn flat. Ze stemde verward in met zijn voorstel.
Allerlei gedachten dwaalden door haar hoofd. Deed ze er wel goed aan zomaal mee te gaan met hem, zo goed kende ze hem toch ook weer niet. Toch volgde ze hem, haar gevoel zei dat het wel goed zat.

Zijn flat was mooi ingericht, een grijze zetel stond in het midden van de kamer. Zenuwachtig ging ze zitten. Hij zette zich naast haar neer. en legde zijn arm rond haar schouder. Er ging een rilling door haar lichaam. Dit was waarvan ze had gedroomd. Zachtjes kuste hij haar op de mond. zij beantwoordde vurig zijn kus. Hij stond op en nam haar bij de hand. Zo leidde hij haar naar zijn slaapkamer. Zij volgde gedwee.
Zachtjes duwde hij haar op het bed. en ging naast haar liggen. Opnieuw kuste hij haar, zijn handen verkenden strelend haar lichaam. Ze raakte er helemaal opgewonden van. Zachtjes kleedde hij haar uit. Alles gebeurde zo liefdevol. Ze had geen enkel idee dat ze hier achteraf spijt van zou krijgen. Zachtjes bedreven ze de liefde. Na het hoogtepunt lagen ze nog na te knuffelen in elkaars armen. Opeens zag ze dat het al laat was en ze vertrok na uitgebreid afscheid te hebben genomen. Toen ze thuis kwam zag ze dat hij een mailtje had gestuurd. 'Bedankt en tot nooit meer' Ze barstte in tranen uit, nog nooit had ze zich zo misbruikt gevoeld. Waarom had ze hem ook gevolgd, hij leek zo betrouwbaar. Wenend viel ze in slaap, denkend aan zijn liefdevolle aanrakingen

happy newyear

welkom op mijn blogje in dit nieuwe jaar. Vanaf nu kunnen de geïnteresseerden hier mijn zever en dingetjes uit mijn leven lezen.
eerst en vooral wil ik iedereen een spetterend 2007 toewensen. Voor al de mensen met goede voornemens, veel geluk met het uitvoeren ervan. Ik ben een van de vele mensen met niet zo echt veel voornemens. Misschien terug sporten ofzo en het steeds dikker worden op die manier te beperken.
Goede voornemens ik vraag me altijd af waarom die elk jaar opnieuw moeten worden gemaakt. Wie houdt zich eraan? ik meestal niet. En zovelen onder ons ook niet. Waarom zouden we moeten stilstaan bij dingen die we willen veranderen, laten we ze gewoon veranderen. Life goes one, Ook in 2007. Laten we daarom allemaal genieten van wat komt, de goede en slechte momenten. Want zonder een traan geen lach. Geluk is eens zo sterk na verdriet. Daarom voor iedereen een gelukkig nieuwjaar. Dat er vooral mooie momenten mogen zijn en af en toe kleine mislukkinkjes