lang leve de puberteit !!!

Iedereen kent het fenomeen van de puberteit wel, we hebben het zelfs allemaal moeten doorstaan. En wie weet zullen degene met de behoefte zich voort te planten het nog wel eens moeten doorstaan.

Het leven met een puberaal zusje in huis is toch zo ongelofelijk gezellig. De arme onbegrepen wezentjes. Ikzelf was vast ook wel een ongeloofelijk kreng, maar daar had ik toch geen last van. De meest uitgesproken zin van het moment thuis is: 'Ik krijg nooit iets en niemand heeft hier aandacht voor mij!' Bij deze uitspraak stel ik me als grote zus vragen. Hoe kun je een door het huis grommelend overal zooi achterlatend persoon negeren. Het niets krijgen bovendien vind ik dan ook weer vrij relatief, alle kleding wordt te klein zodat de garderobe vrij frequent vernieuwd wordt.

Nog een puberfenomeen is de problemen met verliefdheid. Oh wee degene wie twee meter in de buurt van de computer komt als ze op msn zit. Je moest maar vanop die afstand kunnen lezen (in een vrij klein lettertype) wat ze zit te typen.
Verliefdheid is in die periode ook zo gecompliceerd, die is op die en op die tegelijk verliefd maar niet op de persoon wat dan weer verliefd is op hem. Een soap is er niks tegen, probeer dat maar eens te volgen, het gaat allemaal snel tegenwoordig: het aan en uitmaken in ons msntijdperk.

Vaak is een puber in huis lachwekkend (als ze niet kijkt natuurlijk, want anders ...). De meest onzinnige dingen zijn zo een drama. Het sfeertje in huis tijdens zo een puberbui is soms wel minder, maar ja nog enkele jaartjes. (Niet te lang hoop ik)