Daar zat ze dan die avond, niet wetend wat te doen. Ze dacht aan hem terwijl ze stilletjes voor zich uit staarde.
Vlinders fladderde door haar buik, wat voelt het toch goed om verliefd te zijn. Gewoon denken aan iemand waar je om geeft, het verlangen hem te zien. Nog een nacht en dan zag ze hem weer. Minuten duren uren, uren duren weken. Kon ze maar slapen, dromen van hem, dan was hij weer wat dichter.
Ze staarde verder naar het plafond.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten