actief of toch maar niet?

Zalig toch zo thuiskomen, neerploffen in de zetel en dan niets meer doen. Vandaag was een vrij vermoeiend dagje, laten we zeggen ik heb genoeg gewandeld en trappen beklommen voor de rest van de week.
Ik denk dat ik dit weekje het sporten weer maar eens ga overslaan, een mens heeft zijn grenzen he :D Ik ben momenteel aan het trainen voor het 100 m zetelhangen, en laten we zeggen ik word er steeds beter in. Voor de moedigen onder jullie: ik ga de uitdaging aan.

Voor zover de flauwe zever van de avond

Als het kriebelt, moet je sporten

Na lange tijd ben ik nog eens gaan sporten. Ik vind mezelf op dit moment dan weer geweldig, twas volgens mijn kaartje dan ook weer geleden van 5 december. Ik ben geen fanatiekeling tegenwoordig.
Waar is de tijd dat ik bijna dagelijks bezig was met sport. Toen was ik een fanatiekeling, en ook een beetje gek natuurlijk.

Uiteraard heeft dit sporadische sporten ook wel lichamelijke effecten nagelaten, natuurlijk in combinatie met het mcDonalds- en andere junkfood-dieet. Het gevolg is dat de broeken van de 'ik ben fanatiek'-periode krapper zitten dan vroeger.

Maar dus om nog maar eens terug te komen, sporten maakt dat je even alle zinnen kan verzetten en the troubles van de dag eventjes kan wegzweten, wat nu weer maakt dat ik me top en blij voel. (Morgen gaat dat iets minder zijn vrees ik, maar dat wijten we dan maar weer aan de ouderdom natuurlijk :-D)

Verrassende verkeersborden

Vandaag overkwam me iets vreemd, ja echt! Ik vertrok vanochtend, de autobestuurders mochten toen nog lustig het gaspedaal induwen tot 70 km/uur. Uiteraard rijdt iedereen dan wel sneller, ik ben ook niet naïef. Maar tegen de avond was er blijkbaar een verkeersbord gegroeid, zomaar uit het niets. Eerst dacht ik bij mezelf ' Vreemd, dit stond er vanochtend nog niet of ben ik nu zo blind/dement.' (De kans bestaat aangezien ik nogal gehaast was) Maar ik had gelijk (na uiteraard een navraag) overdag is er een verkeersbord gegroeid met daarop, jaja zone vijftig, heel absurd uiteraard: het is geen bebouwde kom en een vrij degelijke ik-kan-goed-doorrijden-straat. Volgens mij gaat ergens in de loop van de volgende weken onze beste vriend *uhum* de politie/rijkswacht ergens een postje opzetten met zo leuke flitsjes. 'T zijn toch lieverds he, de mensen voorzien van foto's van hun auto.

Dit was dan mijn boodschap van algemeen nut. Volgende keer als je langs mijn huis doorijdt, zal het aanzienelijk trager zijn.

onzeker

Het is weer zo een avond, ik zit hier weer te piekeren. Ik voel me bedreigd op een bepaalde manier.
Ik ben onzeker over wat ik zie, hoor, lees. Ik weet ik ben verre van perfect en ook niet het mooiste meisje. Anderen maken me onzeker.
Zelfs vrienden maken me onzeker, waarom ben ik niet zoals zij zijn? Ik wil ook wel perfect zijn en al de juiste dingen doen en zeggen, maar dat kan nu eenmaal niet. Dat ben ik niet en vrees dat ik dat ook nooit wordt, hoezeer ik ook probeer.

ver weg in dromenland

In slaap vallen in jouw armen is het liefste wat ik doe. Dromen van mijn prins op het witte paard (of toch zoiets soortgelijk), wetend dat je naast me ligt. Ik voel me veilig en beschermd. Wakker worden is voor mij dan helemaal niet erg, kijken naar jou slapend, luisteren naar je adem. Zachtjes geef ik je een kusje en val terug in slaap.

onredelijk mens

Maybe our mistakes are what make our fate. Without them, what would shape our lives? Perhaps if we never veered off course, we wouldn't fall in love, or have babies, or be who we are. After all, seasons change. So do cities. People come into your life and people go. But it's comforting to know the ones you love are always in your heart. And if you're very lucky, a plane ride away.

Sex and the city: I heart NY

Onze fouten en misstappen maken ons tot wie we zijn en ook hoe we ons gedragen bij anderen. Iedereen , ja zelfs ik, maakt fouten. Af en toe ben ik wel een onuitstaanbaar en uiteraard onredelijk kreng, maar dat hoort bij me, dat neemt niet weg dat ik van de op dat moment gedupeerde persoon hou. Daarom ben ik soms net zo onredelijk omdat ik weet dat deze mensen ertegen kunnen. Ik wil niet altijd zo doen hoor, maar weet niet waarom.

Volgens mij is het omdat je in mijn hartje zit en ik hopelijk ook in dat van jouw?

joepie technologie!!!

Computers, e-mail, internet, venten (leg je de link?) : allemaal miserie!!!
Net op het moment dat er een belangrijk mailtje moet verstuurd worden, wil mijn mailboxsysteem eventjes niet meewerken. Bestandjes opladen, duurt lekker lang om vervolgens foutmeldingen te geven en dan niet te verzenden ( voel je de vreugde?). Laten we hier een feestje om bouwen!

Waar is de tijd naartoe, toen het nog allemaal simpel was: met de postduif. Eventjes een briefje verzenden: vogeltje in de lucht en weg was het, geen foutmeldingen, niets. Het kwam er gewoon op aan het beestje op tijd en stond te voorzien van eten en drinken.

Maar jammer genoeg staat de tijd niet stil en heeft iemand ( een man waarschijnlijk :p) de drang gehad om alles even 'eenvoudiger' en 'sneller' te maken. Een half uur om een mail te versturen, ik ben te voet (aangezien ik weiger te fietsen) soms sneller.

Maarja in dit tijdperk van vooruitgang laten we blij zijn en het eren dat het er is. Toch jammer dat het niet werkt.

geen katje om zonder handschoenen aan te pakken

Zoals de titel al sugereert, heb ik dus een klein probleempje met gezag. Het is geen goed idee om de baas over mij te spelen, ik beheer dan ook hele schoenwinkels waar je in dat geval onder kan gaan liggen. Voor degene die de ongelofelijke drang heeft een poging te wagen om mij te domineren, ja, de kans dat dat gaat lukken is vrij klein hoor.

Een scherp antwoord op een dominante opmerking is dan ook op zijn plaats. Velen zien dit jammerlijk als een 'grote mond', maar dat is niet zo, ik laat me gewoon niet doen.

om simpelweg af te sluiten met een waarschuwing :
watch out baby, I've got claws.

lang leve de puberteit !!!

Iedereen kent het fenomeen van de puberteit wel, we hebben het zelfs allemaal moeten doorstaan. En wie weet zullen degene met de behoefte zich voort te planten het nog wel eens moeten doorstaan.

Het leven met een puberaal zusje in huis is toch zo ongelofelijk gezellig. De arme onbegrepen wezentjes. Ikzelf was vast ook wel een ongeloofelijk kreng, maar daar had ik toch geen last van. De meest uitgesproken zin van het moment thuis is: 'Ik krijg nooit iets en niemand heeft hier aandacht voor mij!' Bij deze uitspraak stel ik me als grote zus vragen. Hoe kun je een door het huis grommelend overal zooi achterlatend persoon negeren. Het niets krijgen bovendien vind ik dan ook weer vrij relatief, alle kleding wordt te klein zodat de garderobe vrij frequent vernieuwd wordt.

Nog een puberfenomeen is de problemen met verliefdheid. Oh wee degene wie twee meter in de buurt van de computer komt als ze op msn zit. Je moest maar vanop die afstand kunnen lezen (in een vrij klein lettertype) wat ze zit te typen.
Verliefdheid is in die periode ook zo gecompliceerd, die is op die en op die tegelijk verliefd maar niet op de persoon wat dan weer verliefd is op hem. Een soap is er niks tegen, probeer dat maar eens te volgen, het gaat allemaal snel tegenwoordig: het aan en uitmaken in ons msntijdperk.

Vaak is een puber in huis lachwekkend (als ze niet kijkt natuurlijk, want anders ...). De meest onzinnige dingen zijn zo een drama. Het sfeertje in huis tijdens zo een puberbui is soms wel minder, maar ja nog enkele jaartjes. (Niet te lang hoop ik)

was ik maar bij je

Ze zit hier nu alleen, te denken te piekeren.
Ze voelt zich eenzaam, heeft nood aan een knuffel, zijn zachte armen om haar heen. Een lief woordje zachtjes in haar oor gefluisterd. Lag ze nu maar in zijn armen, warm en teder. Ze zou zich beschermd voelen, niet meer zo alleen. Dan kon ze luisteren naar zijn hart, dromen dat zijn hart klopt voor haar.
Ze denkt aan die andere avond toen hij bij haar was. Die lieve aanrakingen van hem doen haar steeds opnieuw wegdromen. Het geeft haar een warm, liefdevol gevoel vanbinnen. ze denkt opnieuw aan die zachte strelingen over haar armen, rug en hals.
Was ze nu maar niet alleen, was ze maar bij hem, in zijn armen wegdromen van al wat was en komen zal.

stilte

stilte in mijn hoofd

ik hoor alles

en toch ook niets

stilte in mijn hart

toch klopt het gewoon verder

voor jou

dromen

Daar zat ze dan die avond, niet wetend wat te doen. Ze dacht aan hem terwijl ze stilletjes voor zich uit staarde.
Vlinders fladderde door haar buik, wat voelt het toch goed om verliefd te zijn. Gewoon denken aan iemand waar je om geeft, het verlangen hem te zien. Nog een nacht en dan zag ze hem weer. Minuten duren uren, uren duren weken. Kon ze maar slapen, dromen van hem, dan was hij weer wat dichter.
Ze staarde verder naar het plafond.

Waarom doe ik zo?

Niet dat ik depresief ben ofzo, maar het gaat me precies niet zo voor de wind momenteel. Maar ik weet het eventjes allemaal niet meer. Dit klinkt misschien gek uit de mond van een verstokte piekeraar als mezelf, maar ik denk op dit moment wel na over alles en toch ook weer over niets.
Ik gedraag me afstandelijk terwijl ik nood heb aan een knuffel. En er is geen reden voor. Ik weet ook niet waarom, maar het is gewoon zo. Als iemand een antwoord weet op mijn vreemde gedrag, zeg me het dan, want ik weet het eventjes niet meer

Eenzaamheid

Hier sta ik dan in stilte tussen al dat lawaai. Ik ben alleen met zoveel mensen rondom me. Ik weet ook wel dat dat onzinnig klinkt, maar hier komt dan de kluizenaar in me naar boven. Ik heb soms nood aan stilte in al die drukte van het hedendaagse leven. Alleen zijn doet soms deugd. Het geeft tijd om na te denken. Eenzaamheid is soms een geschenk.

Maar als ik nood heb aan een luisterend oor, staat er altijd wel iemand klaar. Dat is zelfs nog een groter geschenk

Ben jij jezelf?

Later that day I got to thinking about relationships.
There are those that open you up to something new and exotic, those that are old and familiar, those that bring up lots of questions, those that bring you somewhere unexpected, those that bring you far from where you started, and those that bring you back.
But the most exciting, challenging and significant relationship of all is the one you have with yourself. And if you can find someone to love the you you love, well, that's just fabulous

(SATC: an American girl in Paris-part deux)

Natuurlijk zit er in deze quote van Sex and the city een vorm van waarheid. Een relatie kan enkel slagen als je iemand vindt die van je houdt zoals je bent.
Maar wie ben ik eigenlijk? Ben ik daar niet die en ergens anders een totaal ander persoontje? Iedereen draagt maskers en past zich aan de situatie aan. Bij wie zijn we werkelijk onszelf? Ben ik nu mezelf of ook weer niet? Weten wie we zijn is belangrijk. Iedereen is anders en moet geaccepteerd worden om dat anders zijn. Ik zou willen dat iedereen van wie ik hou zichzelf kan zijn bij mij.
Daarom vraag ik je "Kan jij jezelf zijn bij mij?"

I need a hero

Where have all the good men gone
And where are all the gods?
Where's the street-wise Hercules
To fight the rising odds?
Isn't there a white knight upon a fiery steed?
Late at night i toss and i turn and i dream of what I need

gewoontes en gevolgen

Ieder heeft zo zijn eigen gewoontes en gedragingen, soms begrijpelijk, soms vreemd, maar altijd verrassend. Iemand graag zien is die persoon volledig accepteren met alle gewoontes en wat erbij hoort.
Dit vind ik dan weer moeilijk. Dat houden van is geen probleem, maar waarom doen mensen dingen die ze doen. Zonder na te denken kwets je mensen, ook ik doe dat wel. Maar waarom denken we niet aan de gevolgen van ons gedrag?
Niemand is perfect en ik al helemaal niet, maar toch verwachten we van anderen een vorm van perfectie. Maar waarom doe ik dat toch vraag ik me dan af. Komt zo een droom niet snel ten einde

Verleiding

Daar stond ze dan, te wachten in de regen. Had ze maar niet altijd de vervelende gewoonte altijd te vroeg te komen. Nog vijf minuten, haar hart maakte een sprongetje. Het was bijna zover. Ze kende hem nu ongeveer een week en al van de eerste ontmoeten fladderden er vlinders in haar buik. Toen hij haar vroeg om iets te gaan drinken hoopte ze dat dit gevoel wederzijds was.
Nog een minuut.
In de verte zag ze hem al aangewandeld komen. hij begroette haar met een kus op de wang. Ze gingen naar een gezellig caféetje in de buurt. Stilletjes wandelden ze er heen. Ze gingen aan een rustig tafeltje ergens in een hoekje zitten. Het gesprek handelde over allerhande onderwerpen, van serieuze tot gewoon onzin. Plots vroeg hij haar mee te gaan naar zijn flat. Ze stemde verward in met zijn voorstel.
Allerlei gedachten dwaalden door haar hoofd. Deed ze er wel goed aan zomaal mee te gaan met hem, zo goed kende ze hem toch ook weer niet. Toch volgde ze hem, haar gevoel zei dat het wel goed zat.

Zijn flat was mooi ingericht, een grijze zetel stond in het midden van de kamer. Zenuwachtig ging ze zitten. Hij zette zich naast haar neer. en legde zijn arm rond haar schouder. Er ging een rilling door haar lichaam. Dit was waarvan ze had gedroomd. Zachtjes kuste hij haar op de mond. zij beantwoordde vurig zijn kus. Hij stond op en nam haar bij de hand. Zo leidde hij haar naar zijn slaapkamer. Zij volgde gedwee.
Zachtjes duwde hij haar op het bed. en ging naast haar liggen. Opnieuw kuste hij haar, zijn handen verkenden strelend haar lichaam. Ze raakte er helemaal opgewonden van. Zachtjes kleedde hij haar uit. Alles gebeurde zo liefdevol. Ze had geen enkel idee dat ze hier achteraf spijt van zou krijgen. Zachtjes bedreven ze de liefde. Na het hoogtepunt lagen ze nog na te knuffelen in elkaars armen. Opeens zag ze dat het al laat was en ze vertrok na uitgebreid afscheid te hebben genomen. Toen ze thuis kwam zag ze dat hij een mailtje had gestuurd. 'Bedankt en tot nooit meer' Ze barstte in tranen uit, nog nooit had ze zich zo misbruikt gevoeld. Waarom had ze hem ook gevolgd, hij leek zo betrouwbaar. Wenend viel ze in slaap, denkend aan zijn liefdevolle aanrakingen

happy newyear

welkom op mijn blogje in dit nieuwe jaar. Vanaf nu kunnen de geïnteresseerden hier mijn zever en dingetjes uit mijn leven lezen.
eerst en vooral wil ik iedereen een spetterend 2007 toewensen. Voor al de mensen met goede voornemens, veel geluk met het uitvoeren ervan. Ik ben een van de vele mensen met niet zo echt veel voornemens. Misschien terug sporten ofzo en het steeds dikker worden op die manier te beperken.
Goede voornemens ik vraag me altijd af waarom die elk jaar opnieuw moeten worden gemaakt. Wie houdt zich eraan? ik meestal niet. En zovelen onder ons ook niet. Waarom zouden we moeten stilstaan bij dingen die we willen veranderen, laten we ze gewoon veranderen. Life goes one, Ook in 2007. Laten we daarom allemaal genieten van wat komt, de goede en slechte momenten. Want zonder een traan geen lach. Geluk is eens zo sterk na verdriet. Daarom voor iedereen een gelukkig nieuwjaar. Dat er vooral mooie momenten mogen zijn en af en toe kleine mislukkinkjes