zo moe. My cry for help

ik ben zo moe, zo ontzettend moe, ik kan niet meer, het is te veel. Ik slaap niet meer, en ben zo moe.

Het is allemaal te veel, ik ben niet meer blij of gelukkig, ik weet niet meer hoe dat moet. het gaat niet meer. Ik sta zo alleen, er is niemand. Wat is gelukkig zijn? Het is alvast niet dat knagende gevoel in je maag of die voortdurende pijn in je hart. De tranen blijven komen, een voor een, de zoute smaak over mijn wangen.
Geluk is ook niet die ongelofelijke puinhoop in mijn hoofd, ik weet niets meer. Kan niet meer omgaan met mensen, weet niet meer wat of hoe ik mij moet gedragen.

Wie ben ik, en waarom ben ik zo?

Zoveel vragen en geen antwoorden

ik zit een een diep zwart gat en wil er uit, maar het lukt me gewoon niet.