anoniem

' ik wist niet dat jij zo zenuwachtig kon zijn' een uitspraak van mijn moeder vandaag, ik had wel willen antwoorden, 'gij kent mij ook niet meer, ge weet niet wie ik ben'.
Niet dat het mogelijk is, aangezien ik het soms zelf allemaal niet meer weet. Laat u niet bedriegen door mijn zelfzekere schijn.

liefdesperikelen

Om nog maar eventjes terug te komen op mijn vorig post over mijn kinderlijke naïviteit, ik denk dat ik weer maar een plat met mijn neus tegen een deur gelopen ben. Waarom maak ik toch steeds de verkeerde keuzes en beslissingen? En al helemaal als het gaat over liefde, verliefdheid en al die onzin die daarbij hoort.

Kriebels en verliefd zijn, is zo mooi, maar toch, het zal wel aan mij liggen hoor, loopt er wel altijd iets mis. Ik ben een beetje massochistisch als het op relaties aankomt en val dus altijd op iemand die waarschijnlijk toch niet de juiste is. Ik zou hiervan af moeten kunnen stappen, ik drijf mijn vriendinnen er immers het gekhuis mee in, maar een vos verliest z'n haren wel, maar niet z'n streken, zeggen ze toch altijd.

Ik hoop dat mijn nieuwste crush een beter einde heeft dan het begin nu is. Eigenlijk mag en kan de relatie niet, maar toch voelt het goed en vertrouwd. Achja, laten we gewoon hopen op een happy end of misschien een beter en kritisch inzicht van mezelf.