whiiii

21 jaar geleden, gebeurde er iets wonderlijks, :D ik werd geboren,

awel nu zeg ik lekker,

Happy -B-day to me

...

At this moment there are 6,470,818,671 people in the world. Some are running scared. Some are coming home. Some tell lies to make it through the day. Others are just not facing the truth. Some are evil men, at war with good. And some are good, struggling with evil. Six billion people in the world, six billion souls. And sometimes…all you need is one

one three hill

tranen

ik wil huilen om zoveel verdriet, maar het gaat niet meer, de tranen zijn op. Staren naar de oneindigheid is het enige wat me nog rest.

zo moe. My cry for help

ik ben zo moe, zo ontzettend moe, ik kan niet meer, het is te veel. Ik slaap niet meer, en ben zo moe.

Het is allemaal te veel, ik ben niet meer blij of gelukkig, ik weet niet meer hoe dat moet. het gaat niet meer. Ik sta zo alleen, er is niemand. Wat is gelukkig zijn? Het is alvast niet dat knagende gevoel in je maag of die voortdurende pijn in je hart. De tranen blijven komen, een voor een, de zoute smaak over mijn wangen.
Geluk is ook niet die ongelofelijke puinhoop in mijn hoofd, ik weet niets meer. Kan niet meer omgaan met mensen, weet niet meer wat of hoe ik mij moet gedragen.

Wie ben ik, en waarom ben ik zo?

Zoveel vragen en geen antwoorden

ik zit een een diep zwart gat en wil er uit, maar het lukt me gewoon niet.

soms wou ik...

Soms wou ik dat ik net zoals hen was, die mooie , zelfzekere meisjes. Ik zou ook eens nagekeken willen worden, of spontaan met me laten flirten. Eigenlijk wil ik dit niet soms, maar vaak, nee, zelfs altijd. Iedereen weet altijd wat te doen, waarom ik dan niet?

Ik heb soms het gevoel dat iedereen beter af is zonder mij, de wereld zou een mooiere plaats zijn, moest ik er niet zijn. Niet dat iemand het zou merken als ik er niet was, ik ben het typische negeerbare meisje, wat niemand kent, aanspreekt of zelfs maar ziet staan.

Als ik er niet meer ben, zou iemand het merken?

slapeloos

ik lag te woelen, te draaien, te keren in mijn bed vanacht. langzaam tikte de tijd op de wekker voorbij, minuten werden uren, uren ongeveer een hele nacht. Af en toe dommelde ik in om weer telkens opnieuw wakker te worden, rechtop zittend in het bed. Langzaamaan kwam de ochtend, ik stond op met een dubbel gevoel en ook zo moe.
Wie wat waar waarom alles draait door mijn hoofd. Ik moet op zoek naar antwoorden, dat is mijn queeste.