actief of toch maar niet?

Zalig toch zo thuiskomen, neerploffen in de zetel en dan niets meer doen. Vandaag was een vrij vermoeiend dagje, laten we zeggen ik heb genoeg gewandeld en trappen beklommen voor de rest van de week.
Ik denk dat ik dit weekje het sporten weer maar eens ga overslaan, een mens heeft zijn grenzen he :D Ik ben momenteel aan het trainen voor het 100 m zetelhangen, en laten we zeggen ik word er steeds beter in. Voor de moedigen onder jullie: ik ga de uitdaging aan.

Voor zover de flauwe zever van de avond

Als het kriebelt, moet je sporten

Na lange tijd ben ik nog eens gaan sporten. Ik vind mezelf op dit moment dan weer geweldig, twas volgens mijn kaartje dan ook weer geleden van 5 december. Ik ben geen fanatiekeling tegenwoordig.
Waar is de tijd dat ik bijna dagelijks bezig was met sport. Toen was ik een fanatiekeling, en ook een beetje gek natuurlijk.

Uiteraard heeft dit sporadische sporten ook wel lichamelijke effecten nagelaten, natuurlijk in combinatie met het mcDonalds- en andere junkfood-dieet. Het gevolg is dat de broeken van de 'ik ben fanatiek'-periode krapper zitten dan vroeger.

Maar dus om nog maar eens terug te komen, sporten maakt dat je even alle zinnen kan verzetten en the troubles van de dag eventjes kan wegzweten, wat nu weer maakt dat ik me top en blij voel. (Morgen gaat dat iets minder zijn vrees ik, maar dat wijten we dan maar weer aan de ouderdom natuurlijk :-D)

Verrassende verkeersborden

Vandaag overkwam me iets vreemd, ja echt! Ik vertrok vanochtend, de autobestuurders mochten toen nog lustig het gaspedaal induwen tot 70 km/uur. Uiteraard rijdt iedereen dan wel sneller, ik ben ook niet naïef. Maar tegen de avond was er blijkbaar een verkeersbord gegroeid, zomaar uit het niets. Eerst dacht ik bij mezelf ' Vreemd, dit stond er vanochtend nog niet of ben ik nu zo blind/dement.' (De kans bestaat aangezien ik nogal gehaast was) Maar ik had gelijk (na uiteraard een navraag) overdag is er een verkeersbord gegroeid met daarop, jaja zone vijftig, heel absurd uiteraard: het is geen bebouwde kom en een vrij degelijke ik-kan-goed-doorrijden-straat. Volgens mij gaat ergens in de loop van de volgende weken onze beste vriend *uhum* de politie/rijkswacht ergens een postje opzetten met zo leuke flitsjes. 'T zijn toch lieverds he, de mensen voorzien van foto's van hun auto.

Dit was dan mijn boodschap van algemeen nut. Volgende keer als je langs mijn huis doorijdt, zal het aanzienelijk trager zijn.

onzeker

Het is weer zo een avond, ik zit hier weer te piekeren. Ik voel me bedreigd op een bepaalde manier.
Ik ben onzeker over wat ik zie, hoor, lees. Ik weet ik ben verre van perfect en ook niet het mooiste meisje. Anderen maken me onzeker.
Zelfs vrienden maken me onzeker, waarom ben ik niet zoals zij zijn? Ik wil ook wel perfect zijn en al de juiste dingen doen en zeggen, maar dat kan nu eenmaal niet. Dat ben ik niet en vrees dat ik dat ook nooit wordt, hoezeer ik ook probeer.

ver weg in dromenland

In slaap vallen in jouw armen is het liefste wat ik doe. Dromen van mijn prins op het witte paard (of toch zoiets soortgelijk), wetend dat je naast me ligt. Ik voel me veilig en beschermd. Wakker worden is voor mij dan helemaal niet erg, kijken naar jou slapend, luisteren naar je adem. Zachtjes geef ik je een kusje en val terug in slaap.

onredelijk mens

Maybe our mistakes are what make our fate. Without them, what would shape our lives? Perhaps if we never veered off course, we wouldn't fall in love, or have babies, or be who we are. After all, seasons change. So do cities. People come into your life and people go. But it's comforting to know the ones you love are always in your heart. And if you're very lucky, a plane ride away.

Sex and the city: I heart NY

Onze fouten en misstappen maken ons tot wie we zijn en ook hoe we ons gedragen bij anderen. Iedereen , ja zelfs ik, maakt fouten. Af en toe ben ik wel een onuitstaanbaar en uiteraard onredelijk kreng, maar dat hoort bij me, dat neemt niet weg dat ik van de op dat moment gedupeerde persoon hou. Daarom ben ik soms net zo onredelijk omdat ik weet dat deze mensen ertegen kunnen. Ik wil niet altijd zo doen hoor, maar weet niet waarom.

Volgens mij is het omdat je in mijn hartje zit en ik hopelijk ook in dat van jouw?

joepie technologie!!!

Computers, e-mail, internet, venten (leg je de link?) : allemaal miserie!!!
Net op het moment dat er een belangrijk mailtje moet verstuurd worden, wil mijn mailboxsysteem eventjes niet meewerken. Bestandjes opladen, duurt lekker lang om vervolgens foutmeldingen te geven en dan niet te verzenden ( voel je de vreugde?). Laten we hier een feestje om bouwen!

Waar is de tijd naartoe, toen het nog allemaal simpel was: met de postduif. Eventjes een briefje verzenden: vogeltje in de lucht en weg was het, geen foutmeldingen, niets. Het kwam er gewoon op aan het beestje op tijd en stond te voorzien van eten en drinken.

Maar jammer genoeg staat de tijd niet stil en heeft iemand ( een man waarschijnlijk :p) de drang gehad om alles even 'eenvoudiger' en 'sneller' te maken. Een half uur om een mail te versturen, ik ben te voet (aangezien ik weiger te fietsen) soms sneller.

Maarja in dit tijdperk van vooruitgang laten we blij zijn en het eren dat het er is. Toch jammer dat het niet werkt.