' ik wist niet dat jij zo zenuwachtig kon zijn' een uitspraak van mijn moeder vandaag, ik had wel willen antwoorden, 'gij kent mij ook niet meer, ge weet niet wie ik ben'.
Niet dat het mogelijk is, aangezien ik het soms zelf allemaal niet meer weet. Laat u niet bedriegen door mijn zelfzekere schijn.
vrijdag 19 oktober 2007
zondag 7 oktober 2007
liefdesperikelen
Om nog maar eventjes terug te komen op mijn vorig post over mijn kinderlijke naïviteit, ik denk dat ik weer maar een plat met mijn neus tegen een deur gelopen ben. Waarom maak ik toch steeds de verkeerde keuzes en beslissingen? En al helemaal als het gaat over liefde, verliefdheid en al die onzin die daarbij hoort.
Kriebels en verliefd zijn, is zo mooi, maar toch, het zal wel aan mij liggen hoor, loopt er wel altijd iets mis. Ik ben een beetje massochistisch als het op relaties aankomt en val dus altijd op iemand die waarschijnlijk toch niet de juiste is. Ik zou hiervan af moeten kunnen stappen, ik drijf mijn vriendinnen er immers het gekhuis mee in, maar een vos verliest z'n haren wel, maar niet z'n streken, zeggen ze toch altijd.
Ik hoop dat mijn nieuwste crush een beter einde heeft dan het begin nu is. Eigenlijk mag en kan de relatie niet, maar toch voelt het goed en vertrouwd. Achja, laten we gewoon hopen op een happy end of misschien een beter en kritisch inzicht van mezelf.
Kriebels en verliefd zijn, is zo mooi, maar toch, het zal wel aan mij liggen hoor, loopt er wel altijd iets mis. Ik ben een beetje massochistisch als het op relaties aankomt en val dus altijd op iemand die waarschijnlijk toch niet de juiste is. Ik zou hiervan af moeten kunnen stappen, ik drijf mijn vriendinnen er immers het gekhuis mee in, maar een vos verliest z'n haren wel, maar niet z'n streken, zeggen ze toch altijd.
Ik hoop dat mijn nieuwste crush een beter einde heeft dan het begin nu is. Eigenlijk mag en kan de relatie niet, maar toch voelt het goed en vertrouwd. Achja, laten we gewoon hopen op een happy end of misschien een beter en kritisch inzicht van mezelf.
Labels:
bedenkingen,
gevoelens,
liefde,
mezelf,
persoonlijk
zaterdag 29 september 2007
Moet je een snoepje hebben?
Als we klein zijn horen we vaak "niet met vreemde mensen meegaan" of " geen snoepjes aannemen van vreemde meneren". Als we ouder zijn, moeten we deze dingen zelf maar beslissen. Eens we een bepaalde leeftijd hebben bereikt, zouden we die kinderlijke naïviteit achter ons moeten hebben gelaten. Daar zit nu net mijn probleem, diep vanbinnen ben ik nog steeds dat kleine hulpeloze meisje.
Ik geloof misschien gewoon graag dat niet iedereen slecht is en zie graag het goede in mensen. Tuurlijk zijn er altijd mensen met slechte bedoelingen, maar toch niet iedereen.
De wereld is al grauw genoeg, laat mij dan maar dromen dat er nog veeld goede mensen rondlopen.
Ik geloof misschien gewoon graag dat niet iedereen slecht is en zie graag het goede in mensen. Tuurlijk zijn er altijd mensen met slechte bedoelingen, maar toch niet iedereen.
De wereld is al grauw genoeg, laat mij dan maar dromen dat er nog veeld goede mensen rondlopen.
dinsdag 28 augustus 2007
sex and the city
You Are Most Like Carrie! |
You're quirky, flirty, and every guy's perfect first date. But can the guy in question live up to your romantic ideal? It's tough for you to find the right match - you're more than a little picky. Never fear... You've got a great group of friends and a great closet of clothes, no matter what! Romantic prediction: You'll fall for someone this year... Totally different from any guy you've dated. |
om zomaar eens een testje te doen over mijn favoriete reeks
woensdag 18 juli 2007
wat nu?
Een knagend gevoel kriebelt door mijn buik.
ik heb iets gedaan, maar of het goed of slecht is/was, daar ben ik niet uit, nog niet alleszinds. Ik kan alleen maar afwachten, het is een stap vooruit, maar ik weet alleen niet in welke richting, de juiste of de foute. Het is niet meer in mijn handen, maar toch, ik loop de muren op. Deed ik er wel goed aan?
Ik heb er inmiddels spijt van en toch ook niet, ik weet het allemaal eventjes niet meer.
Heeft er iemand misschien goede raad?
ik heb iets gedaan, maar of het goed of slecht is/was, daar ben ik niet uit, nog niet alleszinds. Ik kan alleen maar afwachten, het is een stap vooruit, maar ik weet alleen niet in welke richting, de juiste of de foute. Het is niet meer in mijn handen, maar toch, ik loop de muren op. Deed ik er wel goed aan?
Ik heb er inmiddels spijt van en toch ook niet, ik weet het allemaal eventjes niet meer.
Heeft er iemand misschien goede raad?
dinsdag 17 juli 2007
zondag 10 juni 2007
Een politiek weekendje
Iedereen (boven de 18) is vandaag weer naar het stemhokje getrokken, ook ik. hier vermeld ik maar eventjes mijn politieke belevenissen.
Het begon allemaal gisteren in Hasselt centrum, op de grote markt, allemaal kraampjes. Oh leuk denkt u nu, maar het was een politiek marktje. Alle partijen, in leuk gekleurde outfits, probeerden me nog een laatste keer te overtuigen. Laat het niet zijn dat ik persoonlijk een hekel heb aan onnodig lastig gevallen te worden op een shopdagje en al helemaal aan de overbodige papierverspilling. Het slalommen om de gele, oranje, rode, groene, ... jasjes te ontwijken, het leek net of ik gedronken had, links, een beetje naar rechts, handen in de broekzak en vooral geen oogcontact maken. De prijs voor idiootste en ook luidruchtigste stunt gaat dan ook naar de doedelzakspeler van Johan Sauwens, sorry t overtuigt me niet hoor. Ik ben er dan ook flyerloos doorgekomen. Waarvoor ik mezelf dan ook feliciteer, ik heb voor mezelf geen afval geproduceerd en dus mijn steentje aan het milieu bijgedragen, waar al die politieke partijen zo over zeuren.
Nog een papier verspilling vind ik de kiesbrieven, ja ook hier is het nog niet gedigitaliseerd. Een enorm groot, roze en gele blad. Laten we nu stellen dat de papieren waarvan ik iets moest inkleuren groter waren dan het tafeltje in het haast omvallend houten kieshokje ( te vergelijken met het houten huisje van de drie biggetje, te hard blazen en het viel om) Op de bovenkant van deze leuke gekleurde papieren stond niets, de onderste helft, die dus niet op mijn tafeltje paste bevatte de namen en inkleurbolletjes. Dit maakt dus dat het een waar gevecht was om het papier op een zo min kreukbare manier op het tafeltje te krijgen, hierbij stootte mijn elleboog tegen de rand van het hokje, waarbij we de stevigheid konden voelen.
De te kleine tafeltjes was niet het enige, probleem 2, de koordjes van de vrij botte potloodjes waren nogal kort, sorry voor de mensen halverwege de lijst, u kon niet gekozen worden. Voor de ondersten konden we uiteraard ons blad ondersteboven houden. Na het blad zo gepositioneerd te hebben, heb ik toch een stem kunnen uitbrengen op de partij van mijn keuze.
Eens uit het hokje, moeten de papieren in overvolle brievenbussen gestoken worden, nog een opgave, waarin ik uiteraard ook weer slaagde.
Dit keer vergat ik zelfs niet mijn paspoort op te halen bij de laatste persoon aan het controletafeltje.
Al bij al heb ik het er goed vanaf gebracht ondanks de problemen.
Zo dit was mijn politieke weekendje, nu wachten tot er eindelijk iets deftig op de tv komt, het is genoeg geweest voor vandaag.
Het begon allemaal gisteren in Hasselt centrum, op de grote markt, allemaal kraampjes. Oh leuk denkt u nu, maar het was een politiek marktje. Alle partijen, in leuk gekleurde outfits, probeerden me nog een laatste keer te overtuigen. Laat het niet zijn dat ik persoonlijk een hekel heb aan onnodig lastig gevallen te worden op een shopdagje en al helemaal aan de overbodige papierverspilling. Het slalommen om de gele, oranje, rode, groene, ... jasjes te ontwijken, het leek net of ik gedronken had, links, een beetje naar rechts, handen in de broekzak en vooral geen oogcontact maken. De prijs voor idiootste en ook luidruchtigste stunt gaat dan ook naar de doedelzakspeler van Johan Sauwens, sorry t overtuigt me niet hoor. Ik ben er dan ook flyerloos doorgekomen. Waarvoor ik mezelf dan ook feliciteer, ik heb voor mezelf geen afval geproduceerd en dus mijn steentje aan het milieu bijgedragen, waar al die politieke partijen zo over zeuren.
Nog een papier verspilling vind ik de kiesbrieven, ja ook hier is het nog niet gedigitaliseerd. Een enorm groot, roze en gele blad. Laten we nu stellen dat de papieren waarvan ik iets moest inkleuren groter waren dan het tafeltje in het haast omvallend houten kieshokje ( te vergelijken met het houten huisje van de drie biggetje, te hard blazen en het viel om) Op de bovenkant van deze leuke gekleurde papieren stond niets, de onderste helft, die dus niet op mijn tafeltje paste bevatte de namen en inkleurbolletjes. Dit maakt dus dat het een waar gevecht was om het papier op een zo min kreukbare manier op het tafeltje te krijgen, hierbij stootte mijn elleboog tegen de rand van het hokje, waarbij we de stevigheid konden voelen.
De te kleine tafeltjes was niet het enige, probleem 2, de koordjes van de vrij botte potloodjes waren nogal kort, sorry voor de mensen halverwege de lijst, u kon niet gekozen worden. Voor de ondersten konden we uiteraard ons blad ondersteboven houden. Na het blad zo gepositioneerd te hebben, heb ik toch een stem kunnen uitbrengen op de partij van mijn keuze.
Eens uit het hokje, moeten de papieren in overvolle brievenbussen gestoken worden, nog een opgave, waarin ik uiteraard ook weer slaagde.
Dit keer vergat ik zelfs niet mijn paspoort op te halen bij de laatste persoon aan het controletafeltje.
Al bij al heb ik het er goed vanaf gebracht ondanks de problemen.
Zo dit was mijn politieke weekendje, nu wachten tot er eindelijk iets deftig op de tv komt, het is genoeg geweest voor vandaag.
Abonneren op:
Posts (Atom)