Een knagend gevoel kriebelt door mijn buik.
ik heb iets gedaan, maar of het goed of slecht is/was, daar ben ik niet uit, nog niet alleszinds. Ik kan alleen maar afwachten, het is een stap vooruit, maar ik weet alleen niet in welke richting, de juiste of de foute. Het is niet meer in mijn handen, maar toch, ik loop de muren op. Deed ik er wel goed aan?
Ik heb er inmiddels spijt van en toch ook niet, ik weet het allemaal eventjes niet meer.
Heeft er iemand misschien goede raad?
woensdag 18 juli 2007
dinsdag 17 juli 2007
zondag 10 juni 2007
Een politiek weekendje
Iedereen (boven de 18) is vandaag weer naar het stemhokje getrokken, ook ik. hier vermeld ik maar eventjes mijn politieke belevenissen.
Het begon allemaal gisteren in Hasselt centrum, op de grote markt, allemaal kraampjes. Oh leuk denkt u nu, maar het was een politiek marktje. Alle partijen, in leuk gekleurde outfits, probeerden me nog een laatste keer te overtuigen. Laat het niet zijn dat ik persoonlijk een hekel heb aan onnodig lastig gevallen te worden op een shopdagje en al helemaal aan de overbodige papierverspilling. Het slalommen om de gele, oranje, rode, groene, ... jasjes te ontwijken, het leek net of ik gedronken had, links, een beetje naar rechts, handen in de broekzak en vooral geen oogcontact maken. De prijs voor idiootste en ook luidruchtigste stunt gaat dan ook naar de doedelzakspeler van Johan Sauwens, sorry t overtuigt me niet hoor. Ik ben er dan ook flyerloos doorgekomen. Waarvoor ik mezelf dan ook feliciteer, ik heb voor mezelf geen afval geproduceerd en dus mijn steentje aan het milieu bijgedragen, waar al die politieke partijen zo over zeuren.
Nog een papier verspilling vind ik de kiesbrieven, ja ook hier is het nog niet gedigitaliseerd. Een enorm groot, roze en gele blad. Laten we nu stellen dat de papieren waarvan ik iets moest inkleuren groter waren dan het tafeltje in het haast omvallend houten kieshokje ( te vergelijken met het houten huisje van de drie biggetje, te hard blazen en het viel om) Op de bovenkant van deze leuke gekleurde papieren stond niets, de onderste helft, die dus niet op mijn tafeltje paste bevatte de namen en inkleurbolletjes. Dit maakt dus dat het een waar gevecht was om het papier op een zo min kreukbare manier op het tafeltje te krijgen, hierbij stootte mijn elleboog tegen de rand van het hokje, waarbij we de stevigheid konden voelen.
De te kleine tafeltjes was niet het enige, probleem 2, de koordjes van de vrij botte potloodjes waren nogal kort, sorry voor de mensen halverwege de lijst, u kon niet gekozen worden. Voor de ondersten konden we uiteraard ons blad ondersteboven houden. Na het blad zo gepositioneerd te hebben, heb ik toch een stem kunnen uitbrengen op de partij van mijn keuze.
Eens uit het hokje, moeten de papieren in overvolle brievenbussen gestoken worden, nog een opgave, waarin ik uiteraard ook weer slaagde.
Dit keer vergat ik zelfs niet mijn paspoort op te halen bij de laatste persoon aan het controletafeltje.
Al bij al heb ik het er goed vanaf gebracht ondanks de problemen.
Zo dit was mijn politieke weekendje, nu wachten tot er eindelijk iets deftig op de tv komt, het is genoeg geweest voor vandaag.
Het begon allemaal gisteren in Hasselt centrum, op de grote markt, allemaal kraampjes. Oh leuk denkt u nu, maar het was een politiek marktje. Alle partijen, in leuk gekleurde outfits, probeerden me nog een laatste keer te overtuigen. Laat het niet zijn dat ik persoonlijk een hekel heb aan onnodig lastig gevallen te worden op een shopdagje en al helemaal aan de overbodige papierverspilling. Het slalommen om de gele, oranje, rode, groene, ... jasjes te ontwijken, het leek net of ik gedronken had, links, een beetje naar rechts, handen in de broekzak en vooral geen oogcontact maken. De prijs voor idiootste en ook luidruchtigste stunt gaat dan ook naar de doedelzakspeler van Johan Sauwens, sorry t overtuigt me niet hoor. Ik ben er dan ook flyerloos doorgekomen. Waarvoor ik mezelf dan ook feliciteer, ik heb voor mezelf geen afval geproduceerd en dus mijn steentje aan het milieu bijgedragen, waar al die politieke partijen zo over zeuren.
Nog een papier verspilling vind ik de kiesbrieven, ja ook hier is het nog niet gedigitaliseerd. Een enorm groot, roze en gele blad. Laten we nu stellen dat de papieren waarvan ik iets moest inkleuren groter waren dan het tafeltje in het haast omvallend houten kieshokje ( te vergelijken met het houten huisje van de drie biggetje, te hard blazen en het viel om) Op de bovenkant van deze leuke gekleurde papieren stond niets, de onderste helft, die dus niet op mijn tafeltje paste bevatte de namen en inkleurbolletjes. Dit maakt dus dat het een waar gevecht was om het papier op een zo min kreukbare manier op het tafeltje te krijgen, hierbij stootte mijn elleboog tegen de rand van het hokje, waarbij we de stevigheid konden voelen.
De te kleine tafeltjes was niet het enige, probleem 2, de koordjes van de vrij botte potloodjes waren nogal kort, sorry voor de mensen halverwege de lijst, u kon niet gekozen worden. Voor de ondersten konden we uiteraard ons blad ondersteboven houden. Na het blad zo gepositioneerd te hebben, heb ik toch een stem kunnen uitbrengen op de partij van mijn keuze.
Eens uit het hokje, moeten de papieren in overvolle brievenbussen gestoken worden, nog een opgave, waarin ik uiteraard ook weer slaagde.
Dit keer vergat ik zelfs niet mijn paspoort op te halen bij de laatste persoon aan het controletafeltje.
Al bij al heb ik het er goed vanaf gebracht ondanks de problemen.
Zo dit was mijn politieke weekendje, nu wachten tot er eindelijk iets deftig op de tv komt, het is genoeg geweest voor vandaag.
maandag 21 mei 2007
whiiii
21 jaar geleden, gebeurde er iets wonderlijks, :D ik werd geboren,
awel nu zeg ik lekker,
Happy -B-day to me
awel nu zeg ik lekker,
Happy -B-day to me
dinsdag 15 mei 2007
...
At this moment there are 6,470,818,671 people in the world. Some are running scared. Some are coming home. Some tell lies to make it through the day. Others are just not facing the truth. Some are evil men, at war with good. And some are good, struggling with evil. Six billion people in the world, six billion souls. And sometimes…all you need is one
one three hill
one three hill
zondag 13 mei 2007
tranen
ik wil huilen om zoveel verdriet, maar het gaat niet meer, de tranen zijn op. Staren naar de oneindigheid is het enige wat me nog rest.
vrijdag 11 mei 2007
zo moe. My cry for help
ik ben zo moe, zo ontzettend moe, ik kan niet meer, het is te veel. Ik slaap niet meer, en ben zo moe.
Het is allemaal te veel, ik ben niet meer blij of gelukkig, ik weet niet meer hoe dat moet. het gaat niet meer. Ik sta zo alleen, er is niemand. Wat is gelukkig zijn? Het is alvast niet dat knagende gevoel in je maag of die voortdurende pijn in je hart. De tranen blijven komen, een voor een, de zoute smaak over mijn wangen.
Geluk is ook niet die ongelofelijke puinhoop in mijn hoofd, ik weet niets meer. Kan niet meer omgaan met mensen, weet niet meer wat of hoe ik mij moet gedragen.
Wie ben ik, en waarom ben ik zo?
Zoveel vragen en geen antwoorden
ik zit een een diep zwart gat en wil er uit, maar het lukt me gewoon niet.
Het is allemaal te veel, ik ben niet meer blij of gelukkig, ik weet niet meer hoe dat moet. het gaat niet meer. Ik sta zo alleen, er is niemand. Wat is gelukkig zijn? Het is alvast niet dat knagende gevoel in je maag of die voortdurende pijn in je hart. De tranen blijven komen, een voor een, de zoute smaak over mijn wangen.
Geluk is ook niet die ongelofelijke puinhoop in mijn hoofd, ik weet niets meer. Kan niet meer omgaan met mensen, weet niet meer wat of hoe ik mij moet gedragen.
Wie ben ik, en waarom ben ik zo?
Zoveel vragen en geen antwoorden
ik zit een een diep zwart gat en wil er uit, maar het lukt me gewoon niet.
Abonneren op:
Posts (Atom)
